Nu ik besloten heb, in overleg, om me bezig te gaan houden met het aanleren van de basisvaardigheden van rekenen aan degene die heel zwak uit de test kwamen voel ik me beter dan voorheen. Ik doe dit in kleine groepjes van 3 of 4 kinderen, want meer ruimte is er niet in het kantoortje. Ook ben ik begonnen om de klas te leren lezen in het Engels. Dit een hele klus aangezien de meesten het alfabet alleen in volgorde kunnen opzeggen. Als je het ze door elkaar vraagt zwijgen ze of zie je de ogen kijken naar het begin van het alfabet dat boven het bord geschreven staat tot ze bij de letter zijn of gokken ze maar iets. We starten met een woord spellen en veranderen een letter zodat we een nieuw woord krijgen, bed-bad-sad-mad-mat-cat-hat-hit-sit-set. Dit blijkt toch voor velen nog een stap te ver te zijn, want als ik de woorden terugvraag zijn er maar een paar die de woorden kunnen lezen. Suggesties???

Met de groepjes ben ik aan het werk met splitsboekjes, die Marjan Tuijn 40 jaar geleden op de Beatrixschool in Buren geïntroduceerd heeft. Ik heb er eerst 1 gemaakt en daarna in de stad bij een kopieershop laten kopiëren en vervolgens ze thuis in elkaar gezet. Het blijkt dat voor een aantal van de kinderen geen logisch verband zit tussen een hoeveelheid en een getal. Ook blijven ze elke keer vanaf het begin tellen als ze er 1 kraal bij krijgen of als er 1 wordt weggehaald. De getallenrij heen en weer is ook niet geautomatiseerd. Het is ook lastig om continuïteit te krijgen aangezien ze soms wel en soms niet op school zijn. Ik blijf elke keer weer iets nieuws bedenken en maak daar werkbladen voor, om ze enig inzicht te geven.

In het Sunbird huis is het vaak erg druk door de jongelui die allerlei wilde plannen bedenken en uitvoeren. Soms doe ik mee en soms trek ik me lekker terug. Op een donderdagavond gingen we met z’n twintigen in een busje voor 10 op weg naar de sunset. De Mexicaanse meiden waren al een keer bij een kloof geweest waar het heel mooi moest zijn. Na een tocht van 30 minuten over hobbelige zandwegen kwamen we aan bij de kloof, helaas wolken. Toch genoten van het uitzicht over de kloof en het omliggende landschap en leuke, mooie foto’s gemaakt.

Op zaterdag 14 oktober ben ik verhuisd van het Sunbird huis naar het nieuwe huis waar ik de komende 4 weken zal verblijven. Ik woon bij Musola Kaseketi, een gehandicapte vrouw die een eigen filmbedrijf runt. Zij zet zich in voor mensenrechten en is met haar geëngageerde films vooral gericht op vrouwen en meisjes. Haar bedrijf is op haar eigen terrein en heet Vilole Images producties. Ze is heel gastvrij en ik moet haar huis als mijn eigen huis beschouwen.

Op zondag morgen ben ik met haar naar de Presbyterian church geweest waar zij aan de kinderen zondagschool geeft. Ik heb de dienst bijgewoond die héél erg lang duurde, van 9:15 tot 13:15 uur. Dit kwam volgens Musola door de gastprediker die ze hadden, normaal is het rond 11:30 afgelopen. Tijdens de dienst wordt er veel gepreekt, gebeden en gezongen en gedanst. Het thema van de gastspreker was ”Grace”= genade en veel delen uit de bijbel werden vanuit dit standpunt geïnterpreteerd. Hij heeft mij, ondanks zijn bevlogen manier van praten, niet kunnen overtuigen!!!!

Het is in tegenstelling tot mijn vorige verblijf nu wel erg rustig, want ik ben alleen met Musola en zij is ook nog een paar dagen weg als ik terugkom van mijn trip. Dit zal een heel nieuwe ervaring zijn na de hectiek van het Sunbird huis.

Afgelopen week ben ik ook bezig geweest met het boeken van een tripje naar de Okavanga delta in Botswana. Ik ben er na de heftige weken op school echt aan toe om even weg te gaan, met toestemming van de projectleiding en de headmaster. Het zijn 2 schooldagen aangezien het woensdag nationale gebedsdag is en iedereen dan vrij heeft. Ik ga morgenvroeg om 6:00 uur eerst naar Kasane, net over de grens in Botswana en vlieg dan om 11:30 uur naar Maun. Daar wordt ik door mensen van het hotel opgepikt.

In de middag ga ik hopelijk nog een tripje maken en anders lekker luieren aan het zwembad. Woensdag ga ik een dagtrip maken in een Mokoro, een traditionele kano die als een punter wordt voortbewogen. En donderdag weer terug naar Livingstone.

Ik hoop jullie via facebook de mooiste foto’s te laten zien, want de delta staat bekend om zijn fantastische wildlife, birds en ander natuurschoon. Het verhaal lezen jullie in mijn volgende blog.

Lieve groeten José