Ik ben nu ruim een maand thuis en heb afgelopen vrijdag een evaluatie bijeenkomst, samen met Francine, gehad bij Travel Active. Hier kom ik op terug.

Ik mis de kinderen van de Malota community school en ben zo benieuwd hoe zij hun schooljaar hebben afgesloten. Welke kinderen gaan door naar grade 4? Is het Fred, Hellen, Mervis, Dorothy, Grace, Blessing, Rosemary, Abygirl, Mary-Daka en John gelukt om door de voor hen heel moeilijke eindtoets te komen? Hoe hebben Winter en Queen de toets gemaakt waar ze totaal niets van snappen, ze kunnen niet schrijven laat staan lezen en wat gaat er met hen gebeuren? Hebben Moriet, Mutante, Morgan en Ostene de verwachtingen die ik van ze had waar gemaakt en hebben ze met vlag en wimpel de toets gehaald? Hoe gaat het met Anna, die een leesboekje uit haar hoofd had geleerd om maar met mij apart te kunnen werken? Gaat Toba nu echt naar een school voor kinderen met special needs , want ze werd als ze al een keer naar school kwam gewoon naar huis gestuurd? Zo triest. Wat zou ik graag meer voor ze hebben kunnen doen.

Ook hoop ik dat grade 7 de overstap naar secondary school kan maken, al was de verwachting dat hooguit 30% zou slagen voor hun examen. Wat moet er met Justin gebeuren, hij is 17 en zal hoogstwaarschijnlijk niet geslaagd zijn. Nog een jaar in grade 7?

Het blijft onvoorstelbaar hoe het er op mijn schooltje aan toe ging en dat de meeste kinderen dag in dag uit werk moesten doen waar ze niets van snapten. Ik hoop van harte dat de leiding, mede door mijn inbreng, snapt dat de basis eerst gelegd moet worden. Dat er structuur in de aanpak, van zowel de lesstof als het aanbieden ervan, moet komen. Dat de kinderen een leerkracht krijgen die er voor ze is met heel hun hart en die niet uit onmacht hun frustraties d.m.v. slaan bot vieren op de kinderen. Dat de headmaster in gesprek gaat met de gouverment over het feit dat de voorgeschreven lesstof voor de meeste kinderen op de Malota community school niet haalbaar is.

Ik stop maar met het schrijven over mijn schooltje, want ik word er zo verdrietig van. Ik had ondanks alles deze ervaringen niet willen missen.

Het gesprek met Travel Active laat een positief gevoel bij mij achter. Ze waren blij met onze inbreng en waren oprecht geïnteresseerd in wat wij te zeggen hadden. Ze gaan een aantal zaken die wij aangekaart hebben opnemen met Dream Livingstone. Ik hoop dat Rabeccah en Kennedy er ook daadwerkelijk iets mee gaan doen, dat nieuwe vrijwilligers niet dezelfde frustraties ervaren als Francine en ik over bijvoorbeeld het ontbreken van logboeken. Het zou het zoveel makkelijker maken indien je weet wat er tot dan toe op de projecten is gebeurd. Ook hoop ik dat zij meer inzicht krijgen in de geldstromen van het Sunbird huis, zodat ze weten dat de financiële bijdrage van alle vrijwilligers ook daar komt waar het voor bedoeld is, de verschillende projecten, dus bij de kinderen van de verschillende scholen en bij de ouderen en niet dat er bedragen aan de strijkstok blijven hangen. Zij hebben het zo hard nodig en ik gun het ze zo dat ze het, al is het maar iets, beter krijgen dan dat ze het nu hebben.

Dit is mijn laatste blog over mijn reis naar Zambia en het vrijwilligerswerk dat ik daar gedaan heb. Ik wil jullie bedanken voor de mooie, fijne, lieve reacties die ik heb gehad. Mede door deze reacties heb ik het vol kunnen houden.

Veel liefs,

José